قطعه خط نستعلیق و نگارگری
رقم میرعلی محیی قرن 10ه.ق
دوره تیموری-صفوی
ابعاد 29*43 سانتیمتر
ردیف موزه: 837
متن: شعر منسوب به امام علی(ع)، کمال خجندی، هلالی جغتایی و سعدی.
اعتصام الوري بمغفرتک / عجز الواصفون عن صفتک / تب علينا فاننا بشر/ ما عرفناک حق معرفتک.
به مهرت گر بسنجم ذره ای را/ هنوز آن ذره ام آید گرانتر. بر رسولی که نعت اوست کلام/ سیدالمرسلین علیه سلام/ که مرا سوی خویش راهی ده/ در پناه خودم پناهی ده. سویت ار دیر دیرمی آیم/ نبود این زقدر و پایه من /حیف می امدم که تیره شود / آستان درت ز سایه من.
میر علی هروی از سادات حسینی هرات که برخی مشهدی می خوانند به دربار سلطان حسین بایقرا راه یافت. در جوانی شاگرد زین الدین محمود شاگرد سلطان علی مشهدی بود او به اجبار در بخارا زیست. او در فتح آباد بخاک سپرده شد.محیی هروی از شاگردان محمد قاسم شادیشاه است در سال 995 ه.ق خوشنویس بود نستعلیق را در قطعه و کتابت به استادی مینوشت.