🔹بیوگرافی استاد کلارا آبکار
🔸پژوهشگر : سعیده سعیدی . موزه هنرهای زیبا
🔸استاد کلارا آبکار ، این بانوی عاشق و دل باخته هنر ایران از پدیده های ارزشمند هنر مینیاتور و تذهیب و نقش گره و نقاشی زیر لاکی است . زنی والا ، از تبار ارامنه ایران ، که سهم و قدری مهم در عرصه هنرهای ملی و سنتی ایران زمین دارد.
🔹خانم آبکار از نگارگران بنام معاصر میباشد . در تذهیب ، گره سازی و نقاشی زیر لاکی مهارت وافری داشت ؛ در فضاسازی و ترکیب رنگ نگاره هایش توانا بود و در عین حال آثارش از لطافتی زنانه برخوردارند . مضامین آثارش را بیشتر از ادبیات غنی فارسی برمیگرفت .
🔸تذهیب سفید با نقش بته جقه از آثار منحصر به فرد او و به نوعی برند کاری ایشان بود. کلارا آبکار از تبار ارمنیان جلفای نو در سال 1294خورشیدی در تهران به‌دنیا آمد.
پدر و مادر کلارا آبکار از ارمنیان جلفای اصفهان بودند و زود به استعداد دخترشان در دبیرستان پی بردند و در پیشرفت او کوشیدند. نقش معلمان دلسوز به خصوص معلم نقاشی مارکار قرابگیان در پیشرفت او بسیار موثر بود.
در سال ۱۳۱۴ در سن ۱۸ سالگی به مدرسه صنایع قدیمه ( هنرستان عالی هنرهای ایرانی ) راه یافت وی در آنجا شاگرد تجویدی، طاهرزاده بهزاد ، مقیمی ، زاویه ،کریمی و علی دورودی بود و در مکتب اصفهان فعالیت داشت و اکثرا در کشیدن مراسم بزم مشهور است. بانو آبکار اولین درس های مینیاتور و تذهیب را از این استادان به نام فرا گرفت.
استادآبکاردرسال۱۳۱۷موفق به دریافت دیپلم مینیاتور شد.
وی د ر سال ۱۳۱۹ به هنرستان عالی مینیاتور (که بعدها به آن نامهای هنرستان عالی هنرهای ایرانی وهنرستان هنرهای زیبای کشور داده شد) رفت و دوره عالی مینیاتور راگذ راند. در سال ۱۳۲۰ از طرف وزارت پیشه و هنر گواهینامه مینیاتور ساز درجه یک را گرفت. د رسال ۱۳۳۴ به عنوان هنرمند مینیاتور در اداره هنرهای زیبای کشور استخدام و مشغول به کار شد. در سال ۱۳۳۷ درجه لیسانس مینیاتور را گرفت.
کلارا آبکار نقش گره(هندسه نقوش) را نیز نزد استاد حسین کاشی تراش آموخت و در این رشته هنری نیز سرآمد یاران شد و در سال ۱۳۶۷ شمسی اولین نمایشگاه از آثار این هنرمند در موزه هنرهای ملی ایران برپا شد و به حق تحسین همگان را برانگیخت و بدین ترتیب استاد کلارا آبکار به دنیای هنر معرفی شد .
در سال ۱۳۶۸ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلا می د رجه استادی در رشته مینیاتور یا نگارگری سنتی (معادل دکترای هنری) به او اعطا شد.
بانو کلارا آبکار تا آن زمان بیش از نیم قرن به خلق آثار هنری پرداخته بود. او به د لیل علا قه فراوانی که به کشور و هموطنان خود داشت د ر سال ۱۳۷۰ کلیه اثار و خانه خود را جهت برپایی موزه به سازمان میراث فرهنگی کشور تقد یم کرد.به علت کوچک بودن خانه و مشکلات تجهیز آن جهت برپایی موزه قرار شد تا خانه اهدایی به کلاس های آموزش هنر تبد یل شود و موزه ای به نام او در مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد ایجاد گردد.
در سال ۱۳۶۷ در حالیکه ۷۳ ساله بود اولین نمایشگاه خود را در موزه هنرهای ملی ایران برگزار کرد که تحسین بسیاری را بر انگیخت.
کلارا آبکار بیش از ۱۰۰ نگاره ماندگار مانند “انوشیروان و بزرگمهر”، “شکار بهرام”، “یوسف و زلیخا”، “پیرزن و سلطان سنجر” از خود به جا نهاد و همه را به سازمان میراث فرهنگی پیشکش کرد.
افزون بر این او تابلوهای بسیاری در زمینه تذهیب دارد که تذهیب هشت ضلعی او با طرح بته جقه در میان کارشناسان و علاقه‌مندان شناخته شده است.
استاد کلارا آبکار تا پایان زندگی ازدواج نکرد و در بامداد ۱ فروردین ۱۳۷۵ خورشیدی در سن ۸۱ سالگی درپی بیماری چند ماهه ای بدرود حیات گفت .روحش شاد .