عنوان اثر: رقاص
تکنیک: قلم گیری گواش سفید روی مقوا- سفیدقلم
ابعاد: 35 × 5/50 سانتی متر
گردآورنده: زینب گودرزی- کارشناس موزه استاد بهزاد
از نگاره های در معرض نمایش موزه استاد بهزاد تابلویی به نام "رقاص" با تکنیک قلم گیری گواش سفید روی مقوا می باشدکه؛ این تکنیک از ابداعات حسین بهزاد در نگارگری معاصر ایران است.
زن در آیین های باستانی و در باورهای گذشتگان، همچنین در ظهور ادیان مختلف جایگاه خاص و مقدسی دارد. او نماد باروری و ادامه حیات بشر در روی این کره خاکی می باشد.
میتوان گمان برد استاد بهزاد، از نگاه عارفانه پیکر وجودی زن را ارجح بر هر آنچه که در زیرپای اوست قرار داده است به همین دلیل در این تابلو بانوی به تصویر کشیده شده که نیمی از جسم او شامل سر و دستهایش، بعد از گذر از زمین وآسمان مجددا به سمت زمین و نیز خطوط مدوری که روی آن ترسیم شده، بازگشته است.
این اثر یکی از آثارشاخص استاد حسین بهزاد در دسته بندی کارهای قلمگیری سفید بر زمینه تیره وی قرار داد اینطور می توان استنباط کرد که ترسیم خطوط ساده و مدور در این اثر حاکی از چرخش گردونه حیات، زمین وزایش و ادامه بقاست.
قابل ستایش است باور گذشتگان مبنی برمونث بودن زمین ونیز مذکر بودن آسمانها، شاید جامی که در دستان این بانو به تصویر در آمده حاکی از قبول این باورها بوده که جوهر وجودی و بلندی روح این زن در حالیکه دوباره به زمین باز می گردد، به تصویر درآمده است. سر تا سر جامه و تن پوش زیبایی که پیکر این بانو را پوشانده با گلهای پنج پر و نقوش گیاهی اسلیمی و ختایی و پرندگان تزیین شده و حریری با ظرافت از قسمت کمر بر روی لباس متصل شده است. می توان اینگونه برداشت کرد که خطوط آن در راستای گردش خطوط زمینه طرح و نمادی از گردش و محوریت زمین می باشد. گردنبند و گوشواره ای از مروارید زینت بخش این بانوست که می تواند الهام بخش پاکی و نایاب بودن او باشد.
از زمینه این تابلو که در نهایت سادگی به رنگ سیاه می باشد می توان فهمید که هدف استاد بهزاد از اینکار نشان دادن ماهیت توانمند، با هوش و درایت، ناشناخته و بی همتای وجودی زن است چرا که در روانشناسی رنگها، رنگ سیاه نشان دهنده چنین تعابیری است.
در این اثر امضاء استاد حسین بهزاد، به تاریخ 16/2/1335 در انتهای سمت چپ تابلو قید گردیده است.