آثار سهراب سپهری

سهراب سپهری بدون شک از شعرای بزرگ معاصر ایران است. از آنجا که هم شاعر است و هم نقاش، شعرش طراحی لحظه های شاعرانه است و نقاشی اش لبریز از شعر.

 سهراب کار جدی خود را در مقام نقاش با یک سلسله تصویرهای برگرفته و خلاصه شده از طبیعت آغاز می کند. به طوری که فرم های هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو همزمانش متفاوت بوده است. استفاده از عوامل تمرکزدهنده در فضای دو بعدی (به طور مثال یک لکه رنگ سرخ به نشانه لاله آتشین) از جمله مشخصات آثار این دوره اند که اثرپذیری از نقاشی انتزاعی مکتب پاریس را نشان می دهند.

او میان پیکرنمایی و انتزاعی مطلق، میان رویکرد حسی به واقعیت و عقلانیت سازماندهی تصویر در نوسان بوده است. گاه با خطوط سیال و رنگ های خاکی بدیهه نگاری می کرده است و گاه در ترکیب بندی های خود صور هندسی قاطع و رنگ های درخشان به کار می برده.

از آثار او می توان به طبیعت بیجان 1336، شقایق ها، جویبار و تنه درخت 1339، علف ها و تنه درخت 1341، ترکیب بندی با نوارهای رنگی 1349، ترکیب بندی با مربع ها 1351 و منظره کویری 1357، اشاره کرد.