بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی زادهٔ۸ اسفند۹۲۵ خورشیدی در بعلبک، درگذشتهٔ۸ شهریور۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت.
در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال «نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد. او دوران کودکی را در جبل عامل، از نواحی شام، در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست،و از نوادگان «حارث بن عبدالله اعور همدانی» است (از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی). خاندان او از خانواده‌های معروف جبل عامل در سده‌های دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند. پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی استشیخ بهایی درقزوین زبان پارسی آموخته وبه مدت سی سال دراین شهر پرورش یافت.
شخصیت علمی و ادبی و اخلاق و پارسای او باعث شد تا از ۴۳ سالگی شیخ‌الاسلام اصفهان شود و در پی انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان از ۵۳ سالگی تا آخر عمر (۷۵ سالگی) منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی، عباس اول برعهده داشته باشد.
از نمونه خطوط نوادگان شیخ بهایی با امضای محمد بهاالدین ابن حاجی محمد عاملی در موزه خط و کتابت میرعمادنمونه خطی نگهداری میشود که مربوط به قرن 13 ه.ق استویاز نوادگان محمد عاملی از دوره صفوی است که در دوره قاجار از خوشنویسان ماهر شکسته نستعلیق بود که نستعلیق راهم خوش مینوشت. این اثر با خط ثلث – نسخ – رقاع – شکسته نستعلیق و نستعلیق و خطوط بنایی مسلسل و تعلیق تزئینی کار شده و با قلم جلی و خفی نگارش شده است. درجه خط عالی و خوش بوده و نحوه نگارش ان بصورت بندی – دفتری و موربی و کتیبه ایی است. تزئین زمینه نقش تشعیری دارد و متن بندی الوان و مطلایی است و حواشی ان مجدول و کمند اندازی شده است. ابعاد ان 27*5/40 سانتی متر بوده و متن آن بخشی از اشعار گلستان سعدی و آیات قرآن سوره آل عمران آیات 18و26 میباشد.
اثر مذکور با شماره ردیف 71 ثبت شده و بمناسبت بزرگداشت شیخ بهایی مورخ 3اردیبهشت سال 92 معرفی شده است .