یکی از زره های موجود در موزه نظامی مجوعه فرهنگی تاریخی سعدآباد، زره ای جلوباز با آرم شیر و خورشید می باشد. این زره مربوط به دوران قاجاریه و ساخت ایران است و 100/5 کیلوگرم وزن و66 سانتیمتر ارتفاع دارد.
زره یکی از انواع ساز و برگ جنگجویان قدیم بشمار میرفته و نقش عمده ای در حفاظت از جان آنها داشت. زره های اولیه به این صورت بودند که روی یک پیراهن چرمی، حلقه های آهنی را به طور متفرق و یا در یک ردیف می دوختند و یا آنکه تعدادی از حلقه های مزبور را در میان زنجیر نازکی کرده به پیراهن خود می آویختند. بعدها زره به صورت پیراهن ظریف فولادی تغییر شکل داد که قسمت جلوی آن شکاف داشت و گاهی نیز طرفین آن را مجزا می ساختند. از آنجا که از پیدایش اسلحه گرم در ایران زمان چندانی نمی گذرد، لذا پوشیدن پیراهن زره هنگام نبرد بسیار رایج بوده است.
عموما زره را از یک سری حلقه های فولادی متصل به هم می ساختند و از آنجا که گردن و شانه ها بیشتر مورد اصابت ضربه بود، حلقه های متصل به هم در این نواحی استحکام و فشردگی بیشتری دارند.
زره های ایرانی بر حسب نوع بافت و برش و اندازه به اسامی مختلفی از قبیل بدن، نیم بدن، باختر و کلانتر موسوم بودند. از دو زره اخیر معمولا در کشورهای همجوار ایران استفاده می کردند.