🔹"در فروغ سوختن " اثر استاد محمود فرشچیان
گردآورنده: سیده فاطمه اسدی
🔸یکی از آثار موجود در موزه استاد فرشچیان با مضمون فلسفی و ادبی تابلویی است بنام در فروغ سوختن که در سالن دوم موزه به تصویر درآمده است. تکنیک این اثر قلم گیری می باشد و تنها عنصر رنگی داخل تصویر شمعی است که با نور خود به محیط اطراف روشنایی بخشیده، در پایین اثر قطعه شعری از خیام به چشم می خورد که استاد براساس این شعر تابلوی مذکور را به تصویر کشیده اند.
آنانکه محیط فضل و آداب شدند درجمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون گفتند فسانه ای و در خواب شدند
آنچه از کلیت این اثر برداشت میشود این است که:
🔹عارفان و زاهدان و بزرگان علم و ادب هر یک کوشیدند تا اسرار خلقت را دریابند اما رازهای هستی آنچنان پیچیده و مبهم بود که تصورات و کوشش های آنان نتیجه ای نداشت و از این دنیا رفتند.
مضمون کلی رباعی: حتی آنان که بر همه آداب و فضایل احاطه یافتند یا محیط [اقیانوس] فضل و ادب شدند, راز و حقیقت این جهان را درک نکردند و سخنانی که در بیان این شب تاریک گفتند تنها مشتی افسانه بود و شگفت انگیز اینکه این افسانه ها خود آن فاضلان و ادیبان را به خواب فرو برد؛ چرا که گویا آنان افسانه خود را باور کرده بودند! این تفسیر, رباعی را علاوه بر مفهوم فلسفی, با نوعی طنز تلخ و گزنده نیز همراه می کند !"
انسان هایی که به دانش و معرفت بالایی دست پیدا کرده اند، ولی در برابر تمام علوم موجود در این دنیای هستی علم اندکی دارند و مثل نور شمعی که در تاریکی روشن است، تنها محدوده اطراف خود را روشن میکند و همه این انسان ها از میان همه این علوم افسانه ای میگویند و به خواب ابدی فرو میروند.
🔸انسانهای در این تابلو به تصویر کشیده شده اند که سعی بر شناخت خداوند از طرق مختلف(فلسفه، نجوم و کتب آسمانی ،...)دارند. ولی در نهایت همه فانی شده اند، حتی کمال یافته ترین انسان ها نیز شناختی که از خداوند بدست می آورند بسیار محدود است. همان طور که یک شمع در محیطی تاریک
می تواند روشنایی اندکی پدید آورد، یک انسان هم در نهایت علم و دانش می تواند به علم الهی به طور محدودی دست یابد.