در گالری سوم موزه استاد بهزاد اثری بنام " رمال " در ابعاد 61×44 سانتیمتر با تکنیک آبرنگ و گواش بر روی فیبر موجود می باشد.
رمال را در لغت نامه های فارسی به مُهرانداز، فال بین، کف بین، پیشگو معنی کرده اند ومترادف رمال دعانویس، ساحر، ساحر، طالع بین است. وسایل اصلی آنها رمل، تخته رمل ، تاس می باشد و بعضی از آنها از اُسترلاب و قطب نما نیز استفاده می کنند.
تابلو رمالِ استاد حسین بهزاد متعلق به دوره چهارم کاری وی می باشد و یکی از آثار ارزشمند این هنرمند نامدار با موضوع مردم شناسی است که در سالن آثار برگرفته از فرهنگ عامه در موزه استاد بهزاد به نمایش درآمده است . در این اثر، مردی با لباس ساده، دستاری به دوره سر پیچیده و کتابی بدست دیده می شود که کنار درختی نشسته و در پیش روی وی چند کتاب ، ترازو ، سنگ، رمل و مقداری سکه وجود دارد.
در پس زمینه و سمت چپ تصویر نمای محو برج و باروی یک شهر به چشم می خورد.12 نفر از اهالی شهر در آن طرف جوی آب که بین رمال و آنها وجود دارد دیده می شوند که در چهره اکثر افراد نشانی از عجز و تمنا وجود دارد وگویا منتظر شنیدن خبری نوید بخش از آینده توسط رمال می باشند. دستمزد رمال شامل سکه ویا کالاهایست که هر کدام از اهالی شهر با خود به همراه آورده اند بعنوان نمونه، مردی یک سبد تخم مرغ ، زنی یک بز سیاه و زن دیگر در حال دادن سکه به رمال می باشند.
همانطور که ذکر شد درخت تنومندی در سمت راست و کنار صفحه دیده می شود که در مجموع برروی شاخه های آن 5 پرنده نشسته اند. اما نکته قابل توجه در این قسمت از اثر، ترسیم نهال شکوفه داریست که بر تنه آن درخت تنومند تکیه کرده است. حضور 4 جوان عاشق در پیرامون این درخت، ترسیم نهال پر شکوفه را معنا می بخشد چرا که آنان نیز علیرغم جوانی وسرزندگی وعشق درونی، با نگرانی از آینده خود چشم امید به گفته های رمال بسته اند.
این اثر با استفاده از کمترین رنگ ودر عین حال قدرت قلم فراوان ساخته شده است و رنگ حاکم بر تصویر، نخودی می باشد که با درجه بندی های سیر و روشن در بخش های مختلف صفحه رنگ آمیزی شده است.
این تابلو فاقد امضاء وتاریخ می باشد. علیرغم این که ظاهرا کامل به نظرمی آید ولی با دقت زیاد در پس زمینه، رگهای محوی از طراحی مدادی که فاقد قلم گیری است، دیده می شود . بدین سان این اثر جزء آثار ناتمام استاد حسین بهزاد محسوب می شود.
اعظم دادپاس، کارشناس موزه