در گالری چهارم موزه استاد بهزاد اثری به نام" درویش " وجود دارد .
این تابلو در ابعاد 48×5/ 33 سانتیمتر با تکنیک قلمگیری گواش بروی مقوای سیاه کار شده است. این تکنیک از ابداعات استاد حسین بهزاد در نگارگری معاصر ایران است.
درویش در معنی کسی است که زاهد و تقوا پیشه بوده و از خواهشهای نفسانی کناره گیری نموده است.
در این نقاشی استاد حسین بهزاد، درویش را به صورت سه رخ و ایستاده در وسط تابلو در حالی که به سمت راست نگاه می کند، به تصویر درآورده است وی درویش را با موها و ریش های بلند و لباس درویش راکه متشکل از پیراهن، قبایی که یقه آن با اشکال هندسی مزین شده و عبایی ساده بر روی آن پوشیده تصویر نموده است.
در دست راست درویش تبرزین وکشکولی قرار دارد که قسمت فلزی تبرزین طراحی وکلمه" یا علی " مزین شده است و کشکول و غلاف خنجری دهان اژدهایی با طرح های هندسی وختای نقاشی شده دست چپ درویش بر روی کمربندی با نوارهای نازک وسفید رنگ که بر کمر بسته شده وسگکی دروسط قرار دارد نمایان است.
در پس زمینه اثر حدودا 57 چهره انسانی،حیوانی و شیاطین که در هم تنیده شده اند با استفاده از تکنیک قلمگیری سفید تقریبا محو وکمرنگ دیده می شود که در واقع استاد بهزاد هیاهوی ودلمشغولی های این جهان را که درویش به آن بی اعتنا بوده تصویر نموده است.
در این اثر امضاء استاد حسین بهزاد ،درگوشه سمت راست تصویر به تاریخ 10/11/1343دیده می شود.
نگارنده :زینب گودرزی ، کارشناس و راهنمای موزه استاد بهزاد