درویش عبدالمجید طالقانی از برجسته ترین کاتبان شکسته نویس روزگار ایران قرن 12 ه.ق است بااینکه در سن 35 سالگی در گذشت اما شیوه خط شکسته نستعلیق متقدمینی مانند شفیعا را در هم شکست او از 6 دانگ تاکتابت خفی و غبار را استادنه می نوشت درویش شاعر بود و بیشتر خطوط خوشنویسی او اشعار اوست تخلص او خموش بود .
وی از مردم طالقان بود و در آغاز زندگی به اصفهان امد و در کسوت فقر می زیست آثار هنری او بیشتر خفی نگاری بودو مربوط به 15 سال آخر عمراوست یعنی از سالهای 1170 تا 1185 ه.ق که در شهر اصفهان در گذشت و در فضای جلوی تکیه میر فندسکی تخت فولاد اصفهان بخاک سپرده شد .
در حال حاضر آثار این استاد خوشنویس ایرانی جزو ارزشمند ترین قطعات خطی شکسته نستعلیق است که از دورانهای گذشته باقی مانده و بیشتر استادان هنر دوره معاصر از شیوه نگارش او بهره می برند .
مرقعی از خطوط درویش عبدالمجید طالقانی با متن غزلیات گلستان سعدی در حال حاضر در موزه خط و کتابت میرعماد نگهداری یشود که بلحاظ نوع نگارش – ترکیب بندی و دقت در اجرای زوایا و پیچش های قلم بسیار تحسین بر انگیز است نگارش خفی نگاری یا ریز نویسی ان با قلم غبار برای خواندن اشعار گلستان نیاز به تبحر فراوان دارد همچنین نوع صفحه آرایی و تذهیب زمینه با نقش های بسیار زیبای حل کاری و تذهیب سبک زند به این اثر فاخر ارزش فوق العاده ایی بخشیده است این اثر نفیس و ماندگار با شماره ردیف 168 موزه و شماره برچسب اموال 24 ج با قلم شکسته نویسی خفی نگاری و نیم دانگ عالی و شیوه نگارش دفتری و بندی و موربی و تاریخ قرن 12 ه.ق نوشته شده و رقم درویش در این قطعات دیده میشود تزئین تمام متن تذهیب و مطلایی زمینه نقش اندازی طلایی دور سطور دندان موشی محرر و بندی و حل کاری و حواشی اثر مجدول الوان با ریسمان کشی تشعیری و کمند اندازی است ابعاد 30*19 سانتی متر و 12 قطعه بهم پیوسته است .