پرونوس درختی خزان کننده و کوتاه به ارتفاع حدود 3 تا 5 متر است، که عادت به رشد شکیل به شکل گلدان دارد و برای کاشت در باغ های کوچیک و خیابان مناسب است. پرونوس دارای گل های پُر پَر و فراوان صورتی رنگ است که در اواخر زمستان تا اوایل بهار،پیش از پیدائی برگهای سبز برنزی آن، شکوفا می گردند. پرونوس درختچه ائی پُر عمر است و 10 سال طول می کشد تا بالغ گردد. گل دهی آن از اولین سال های زندگی آغاز می شود و به مرور افزایش می یابد.
اقلیم: مناطق لم یزرع حارهَ را بر نمی تابد، اما با بیشتر اقالیم سازگار است و سرمای سخت را تحمل می کند.
میزان نور و دما: به آفتاب کامل نیاز دارد و بهترین عملکرد را زمانی دارد که از بادهای شدید در امان باشد، وگرنه نمایش گلهایش مخدوش می گردد.
خاک: خاکی را می پسندد که خوب زهکشی شده و با مواد آلی تقویت شده باشد.برای حفظ رطوبت خام در هوای گرم و خشک، مالچ پاشی با مواد آلی نباید فراموش شود.
تکثیر: تکثیر این گیاه برای گل پروران خانگی آسان نیست، زیرا معمولاً باید بر پایة گونه های دیگر آلو پیوند شکمی زد.
آبیاری: به آبیاری منظم و عمیق نیاز دارد، به ویژه هنگام جوانه زدن و گل دهی.دوره های خشکی را به نحوی از سر می گذراند، اما آبیاری عمیق به هنگام خشکی هوا مطلوب است.
کوددهی: در بهار، پس از پایان گل دهی،غذای کامل گیاه یا آرد استخوان به خاک آن بیفزایید.
مشکلات: از لحاظ آفت و بیماری مشکل خاصی ندارد.
فصل: از اواخر زمستان تا اوایل بهار.
دسته گل: شاخه گل های تازه شکفته را می توان برید و در ظرفی در خانه قرار داد و از زیبایی آن بهره مند شد.
به طور کلی: به هرس سبُک نیاز دارد، زیرا خود به خود شکل گلدان به خود می گیرد. با این حال، شاید لازم باشد که شاخه های فرعی نورُسته که وسط گیاه را شلوغ می کنند حذف شوند. این عمل باید در بهار، بعد از دورة گل دهی انجام گیرد.