معرفی 4 اثر از مجموعه آثار بهمن محصص در موزه هنرهای زیبای سعدآباد
بهمن محصص (تولد: 10 اسفند 1309 در رشت - وفات : 6 مرداد 1389 در رم)
نقاش، مجسمه‌ساز و مترجم پیشروی ایرانی بود. نقاشی‌های آوانگارد بهمن محصص از آثار معتبر نقاشی مدرن ایران محسوب می‌شود.
وی در 14 سالگی در کارگاه و نمایشگاه محمد حبیب محمدی، نقاش گیلانی - که هنر را در آکادمی هنر مسکو فراگرفته بود- شروع به کار کرد و در سال 1333 به اروپا سفر کرد و در ایتالیا ساکن شد؛ محصص در آکادمی هنر رم، مدتی نزد “فروچیو فراتزی” به آموختن هنر پرداخت. وی پس از مهاجرت به تهران کارش را در کارگاه نقاشی “جلیل ضیاپور” ادامه داد و به انجمن هنری-ادبی “خروس جنگی” پیوست. و برای مدتی ویراستار هفته نامه ادبی هنری «پنجه خروس» بود. این انجمن قصدش معرفی هنر نوین و مقابله با سنت‌های دست و پاگیر در هنر و شعر بود از طریق همین انجمن او به جریان نوگرای ایران وارد شد که از اعضای آن نیما یوشیج، پدر شعر نوی فارسی، سهراب سپهری، هوشنگ ایرانی و غلامحسین غریب بودند. او با بزرگان زمان خود نظیر نیما یوشیج، فروغ فرخزاد و جلال آل احمد معاشرت داشت.
محصص آثار بسیاری را متأثر از اشعار نیما یوشیج خلق کرد که از آن جمله می‌توان به تابلوی “عقاب کور” اشاره کرد که اشارتی به شعر “عقاب نیل” داشت که نیما آن را در سال 1308 سروده بود .
محصص جزء نخستین نقاشان و هنرمندان ایرانی بود که نقاشی را به شیوه‌ی غربی آموخت و آن را با نگاهی شرقی آمیخت. مسئله‌‌ی تکنیک، رنگ‌گذاری و ساخت زمینه‌‌ی اثر از ویژگی‌های مهم در آثار محصص محسوب می‌شد. رنگ‌های آثارش ماهیتی جسمانی و سنگین داشتند به طوری که این سنگینی گویی عناصر تصویر شده را با جاذبه‌ای شدید بر سطح بوم ثابت کرده است.
در آثار او “بی‌سر بودن” و یا درگیری‌های جسمی و مشکلات فیزیکی به چشم می‌خورد و آثارش شامل افرادی است که “سرهای کوچک و بدن‌های فربه” دارند. در دوره ای نیز تاثیرات هنر مدیترانه ای در کارهایش دیده می شد که این باعث خلق آثار اسطوره ای توسط وی شد.
وی شاگردی نداشت و پروانه اعتمادی تنها کسی بود که به‌طور جدی نقاشی را از او آموخت.