نام اثر: خلاصه‌ای از تاریخچه آب تهران
از 1220 تا 2000 هجری شمسی
جنس اثر: رنگ روغن روی کتان، چوبی، کاغذ، پلاستیک، نخ و پنبه، سفال، چرم.
تکنیک : (تکه چسبانی (کلاژ))
نام خالق اثر: گروه ماکت سازی وفا- (حمید رضا وفادار، سودابه طباطبائی، گرافیست: سارا داودی)
منبع اثر: گروه ماکت سازی وفا
ابعاد اثر: 6 عدد تابلو هر کدام به طول 150×100 سانتیمتر
گردآورنده: حامد خراسانی
موزه آب
گالری نحوه آب رسانی شهر تهران از اولین نقشه موجود و نقشه (عبدالغفار) تا به امروز
این تابلوها آب رسانی تهران را از اولین شکل گیری (حصار شاه طهماسب) تا به امروز را نشان می‌دهد.
در تابلوی اول به معرفی آب رسانی تهران قدیم و محله عودلاجان می‌پردازد. نام عودلاجان متعلق به دورانی است که تهران دهی بیش نبوده و از روزگاری بازمانده است که مردم این شهر به لهجه خاص محلی خود که مشابهت تام و تمامی به لهجه ده نشینان کنونی شمیران داشته است سخن می گفتند، این کلمه ظاهراً صورت تغییر یافته «اودلاجان» بوده است.
«آن» در اخر کلمه پسوند مکان است و «اٌو» نیز بی گمان همان تلفظ محلی «آب» می باشد و ظاهراً باقی کلمه نیز مشتق از «دراجیدن» یا به تلفظ محلی دراجین یا «دلاجین» به معنی پخش کردن و تقسیم کردن آب به رشته های کوچک تر است. این کار هنوز هم در برخی آبادی های شمیران که از اختلاط با اجانب بر کنار مانده اند نظیر اوشان و آهار از بخش رودبار قصران شمیران معمول است و آبیاری به کار میرود.
محله عودلاجان به سبب ارتفاع زیادش بر اماکن جنوبی تسلط دارد و بی تردید آب نواحی جنوبی از این محل جاری می شده است.
این آب را در سرچشمه به تناسب مصرف پخش و تقسیم می‌کرده اند. بنابراین ائدراجان یا عودلاجان به معنی محل پخش و تقسیم آب است. موید این دعوی نیز نخست نام سرچشمه و گذر سر پولک است در عودلاجان با توجه به اینکه پول تلفظ محلی کلمه پُل است و سپس اقدام محمد شاه که نهری از کرج به تهران کشید و آب را از دروازه شمیران – پامنار فعلی – یعنی ابتدا عودلاجان وسرچشمه به شهر تقسیم کرد.
(پرونده ثبتی اثر)
این تابلوها نحوه آب رسانی و مهمترین قنات های تهران را معرفی میکنند. در پیشرفت آب رسانی شهر هر چه آب سالم تر و راحت تر به ما رسیده بیشتر مصرف کردیم. در تابلو آخر که به پیشبینی آینده تهران در سال 2000 هجری شمسی می‌پردازد بحران کم آبی امروز تهران و غیر قابل سکونت بودن آن را در آینده شاهد هستیم.