درگالری سوم موزه استاد بهزاد تابلویی با عنوان "سقا "در ابعاد 5/28×42 سانتی متر و با تکنیک آبرنگ و گواش روی مقوا مشاهده می شود.
یکی از عناصر مهم و حیاتی جانداران کره زمین و نیز عامل بقاء موجودات زنده ،
آب می باشد. عشق و احترام به آب در معماری ،آیینهای مذهبی و فرهنگ وهنر جامعه ایرانی قابل تامل است و جایگاه خاص خود را دارد. برای ایرانیان هر منبع آبی یک معجزهءالهی بود و به همین دلیل در کنار بسیاری از چشمه ها،رودها و دریاچه ها،پرستشگاه ومعبدی بنا می کردندو به نماز و نیایش خداوند می ایستاند.
مباحث مرتبط با آب از دو زاویه در ایران دارای هویتی پاک و مقدس است.
از یک سو ، بررسی هویت آب در دوران ایران باستان و اعتقاد به وجود " آناهیتا " ایزد بانوی نگهبان آبها که در کنار همه آبها حضور داشته و هیچ کس به خود اجازه نمی داد آبها را بیازارد، آلوده کند، رودها و چشمه ها و دریاچه هارا خراب کند، منحرف کند یا بخشکاند ، جایگاهی مقدس به آب و مباحث مرتبط با آن می بخشد.
ازسوی دیگر، نگاه واحترامی که پس از اسلام به منصب سقاییت حضرت ابولفضل وجود دارد و موجب گشته شغل سقایی کاری شریف و خیر خواهانه قلمداد شودو آنرا در هاله ای از تقدس متجلی کرده است .چرا که در گذشته آبرسانی در نقاط مختلف این کشور توسط افرادی به نام "سقاء" انجام می شد که در هر کوی و برزن با اعلام و تقسیم و فروش آب نیاز روزانه مردم را رفع می کرد و بدون حضور این افراد شرایط زندگی برای مردم سخت می شد که این خود باعث گردید شخصی به نام سقاء در فرهنگ ایران جایگاهی خاص داشته باشد و در زمره میراث معنوی این کشور معرفی شود.
حال با توجه به این توضیحات می توان گفت این تابلو نیز یکی از آثار ویژه استاد بهزاد به جهت موضوع ومحتوا است که وجهی از وجوه مردم شناسی کشور عزیزمان را معرفی کرده ضمن اینکه در زیر مجموعه آندسته از آثار استاد حسین بهزاد قرار دارد که از فرهنگ عامه الهام گرفته شده است.
در این اثر در سمت راست تصویر زنی نشسته را می بینیم که کوله باری را در کنار خود بر زمین نهاده است .
این زن با لباسی بلند و پوشیده و نیز چادر و مقنعه که نگاهش به سمت پیرمرد سقاء می باشد به تصویر در آمده است .
استاد حسین بهزاد پیر مرد سقاء را به عنوان سوژه اصلی تابلو در پیش زمینه تابلو تصویر کرده، در حالیکه بر شانه راستش مشک و در دست پیاله ای دارد، عصای چوبی ساده ای هم در دست چپش دیده می شود . وی با لباسی بی پیرایه شامل پیراهن و شلوار برتن و پا پوشی به پا و نیز کلاهی پارچه ای بر سر دیده می شود.
در زیر پای سقاء بخشی از سنگ و خاک با ترسیم سه صورت انسانی تجسم شده است. ویژگی که در آثار متعدد بر جای مانده از حسین بهزاد می تواند راوی دیدگاه وی در خصوص اتحاد وجود در جهان هستی باشد.
رنگ حاکم در این تابلو، درجه ای از رنگ کرم می باشد که تنها با تغییر رنگ کوله بار زن به رنگ خاصی از خاکستری ، تنوعی برای چشم بیننده ایجادشده است.
نکته ظریف و قابل توجه در اثر سقاء بکار گیری خطوط سفید به عنوان جهت تابش نور در این اثر است که به سادگی سایه روشنی را در کار ایجاد نموده و در عین حال به اجزای مختلف اثر بعد می بخشد.
امضاء هنرمند در سمت چپ و پایین تابلو به تاریخ 2/6/33 ثبت شده است.
نگارنده: میترا توتونچی کارشناس موزه بهزاد