تصویری از حسین قلیخان ابوغداره

تصویری از حسین قلیخان ابوغداره
  • کد مطلب: 5878
  • تاریخ انتشار: دوشنبه 18 دی 1396 - 10:42

معرفی اثر: حسین قلیخان ابوغداره

 

مشخصات عکس:   یکی از عکس های نفیس موجود در موزه تصویری است سیاه و سفید از مجموعه عکس های آلبومی آکاردئونی متعلق به دوره قاجار که توسط سوریوگین عکاس معرف عصر ناصری گرفته شده است. در این عکس، حسینقلیخان ابوقداره تمام قد با ریشی بلند و لباسی از ترمه بر تن در کنار عمارتی قاجاری دیده می شود. عکس دارای زیر نویس به قلم شیوای نسخ می باشد که عنوان آن چنین است "حسینقلیخان ابوغداره"

شرحی بر موضوع عکس:حسینقلیخان ابوقداره در عصر ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه قاجار، در دوره ای طولانی والی پشتکوه بود. وی در سال 1250 هجری قمری در پشتکوه ایلام متولد شد. او از همان جوانی علیه پدر و پسر عموی خود عباسقلی خان شورش کرد و به همین دلیل  چند سالی را در خانقین و مندلی عراق سرگردان بود. اما پس از مدتی حاکمیت حسینقلی خان بر پشتکوه، توسط حکومت مرکزی به رسمیت شناخته شد(از 1280 تا 1318 ه.ق) و این والی جوان توانست بر تمام قلمرو پشتکوه تسلط پیدا کند. به تدریج قدرت وی به اندازه‌ای رسید که تحسین سیاحان و سفرنامه‌نویسان خارجی را برانگیخت. او از سال۱۲۸۰ه‍.ق تا۱۳۱۸ه‍.ق در پشتکوه با اقتدار حکمرانی نمود. در این مدت وی نه تنها در قلمرو خود نظم و آرامش ایجاد نمود بلکه توانست شورش‌هایی را که در شمال خوزستان، لرستان و حتی کرمانشاه ایجاد شده بود را سرکوب نماید و باعث آرامش منطقه گردید که این امنیت تا پایان دوره صدارتش تداوم داشت. در "کتاب منتظم ناصری"نوشته محمدحسن خان اعتمادالسلطنه از حسینقلی خان والی پشتکوه به عنوان سرتیپان دوم کشور آمده است. او دارای القابی چون: صارم‌السلطنه، ابو قداره(پدر شمشیر)، سردار اشرف و امیر تومانی است. شاید بتوان گفت یکی از بزرگترین افتخارات دوران زندگیش گرفتن شمشیر جواهر از دست ظل‌السلطان می باشد. در تمام دوران حکومت حسین قلی خان ابوقداره هیچ‌گونه تنشی بین والی و حکومت مرکزی به وجود نیامد. اما روایت لقب ابوقداره چه بود؟ در زمان عثمانی‌ها تعدادی از اعراب به مرز ایران در چنگوله حمله کردند و  حسینقلی خان تعداد زیادی از آنها را دستگیر و گوش هایشان را برید و سپس آنها را آزاد کرد تا قدرت والی را به گوش حکام بغداد برسانند و از آن پس به او لقب ابوقداره داده شد. حسینقلی خان ابوقداره  در سال 1318 ه.ق  فوت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

 تهیه و تنظیم: زهرا امراللهی، لادن تاجبخشیان