شاید یکی از هنرهای اصیل ایرانی که از گذشته باستان تاکنون باقی مانده و بنا به دشواری های فرآیند تولید آن تا حدودی به فراموشی سپرده شده است هنر سنگتراشی سنتی است از 2500 سال پیش تا کنون که از عمر نقش برجسته های سنگی تمدن هخامنشی می گذرد هنرمندان بسیاری با الهام از تصاویر و برداشتهای عینی پدیده های پیرامون خود در انتقال پیام ها ی اعتقادی و یا آموزه های خاص فرهنگی جامعه هنرآفرینی کرده اند که نمونه آن سنگتراشی سنتی و ساخت پیکره ها – کتیبه ها و مجموعه های ارزشمند و فاخری است که در حال حاضر در موزه ها ی ایران و جهان نگهداری می شوند هنر و صنعت سنگتراشی با قدمتی به بلندای تاریخ در هر دوره ایی که مجالی یافته به تزئین بناها و کاخ ها و مساجد تا ساخت اشیای کاربردی منازل و مشاغل پرداخته و با استفاده از طرح ها و نقش های رایج آثار و اشیای ارزشمندی را به ظهور رسانده است.
در این مقاله نمونه ایی از اشیای هنری سنگتراشی سنتی ایران, موجود در موزه آذربایجان ( تبریز) با عنوان کتیبه سنگی بسم ا.. انتخاب شده است که سعی دارد تا ارزشهای محتوایی این اثر نفیس را که با تکنیک حجاری سنتی ایرانی نوآفرینی شده است بررسی نماید منظور از تهیه این مقاله معرفی یک شی هنری است و هدف از انتخاب این کتیبه توصیف ارزشهای باطنی کتیبه بسم ا... میباشدکه در ان به توضیح کتیبه بلحاظ اعتقادی و بیان اهمیت آن پرداخته تا دلایل اصلی ماندگاری فرهنگی و هنری آن را بازگو کند. .
رویکرد این تحقیق و بررسی از نوع توصیفی نشانه شناسی است وکارکرد های روایی و معنایی نشانه های موجود در حجاری کتیبه را که توسط یکی از مشهور ترین کاتبان دوره قاجار یعنی میرزا سنگلاخ تهیه شده است بیان میکند .
ادامه در فایل زیر: