دلیجه ی کوچک

نام فارسی: دلیجه ی کوچک

نام انگلیسی: Lesser Kestrel  

 نام علمی : Falco Naumanni

مشخصات ظاهری: این پرنده، 28 تا 33 سانتی متر طول دارد و شباهت بسیار با دلیجه داشته، اما اندکی کوچکتر و لاغرتر است و بال هایش اندکی باریکتر و کوچکتر با رنگ روشن تر و بال زدن های سریع تر است. به ندرت، درجا بال زنی کرده، اما اغلب بال بازروی دارد. در پرنده ی نر، روتنه قرمز بلوطی، خاکستری، شاهپرهای اولیه و ثانویه سیاه دم خاکستری است که در انتها نوار سیاهی دارد. همچنین زیر تنه سفید، سطح شکمی نخودی کمرنگ و زیر گلو سفید مایل به خاکستری است. د رپرنده ی  ماده ، روتنه قهوه ای با خال های فراوان تیره رنگ، شاهپرها سیاه، دم قهوه ای بلوطی با خطوط عرضی است که انتهای آن سیاه دیده می شود. همچنین زیر گلو نخودی است، پرنده ی ماده و نابالغ شباهت بسیار با ماده و نابالغ دلیجه دارند. هر دو جنس خط سبیل مشخصی دارند. ناخن های این پرنده سفید است و به همین سبب در گذشته به آن دلیجه ناخن سفید می گفتند. این پرنده، معمولا ا زحشرات در حال پرواز تغذیه می کند.

صدا: صدای این پرنده جیغ مانند و شبیه «چه ه- چه ه – چه ه» و متفاوت با دلیجه است.

زیستگاه: این پرنده در باغ های قدیمی و دره های سنگی به سر برده و به صورت گروهی در سوراخ های دیوارها و شکاف صخره ها، همراه با کبوترها و گنجشک ها آشیانه سازی و تولید مثل می کند. در ایران، خصوصا تابستان ها، فراوان است.

حفاظت: این پرنده در بندر ترکمن زیاد است و در مناطقی از گیلان (رستم آباد)، فارس و در باغ های شهریار، نزدیک تهران، تولید مثل می کند و ضروری است که از محل های تولید مثل این پرنده حفاظت کامل به عمل آید.

منبع: مرکز مطالعات باغ موزه

پژوهشگر: قاسم چابک