این نشان یکی از نشان‌های سلطنتی ایران در زمان مظفرالدین‌شاه قاجار و دوران پهلوی بود.
این نشان که در سال ۱۹۰۰ میلادی توسط مظفرالدین‌شاه ایجاد شد در اواخر سدهٔ ۱۹ بالاترین نشان پادشاهی در ایران بود.
نشان تاج ستاره‌ای زرین با ۱۰ نوک و چلیپایی الماس‌نشان دارد. تزئینات آن توسط آرتوس برتراند انجام شده‌است.
پهلوی اول پس از رسیدن به پادشاهی، رنگ نوار نشان تاج را به زرد با حاشیهٔ آبی آسمانی تغییر داد. در درجه‌بندی نشان‌های سلطنتی ایران، نشان تاج پس از نشان شیر و خورشید جای می‌گرفت. نشان تاج پنج درجه داشت که او درجه‌ای نیز بدان افزود.
در دوره پهلوی‌ها نشان‌های رسمی کشور سه نشان بود: ۱-نشان پهلوی ۲-نشان تاج ایران ۳-نشان همایون نشان تاج در سال ۱۹۷۹ ملغی شد. ریاست کمیسیون نشان‌های سه‌گانه با شخص شاه بود. نشان پهلوی ویژهٔ شاه، ولیعهد و سران و پادشاهان دیگر کشورها بود. پیشنهاد اعطای نشان تاج برای کارگزاران دولتی، از سوی وزارت‌خانه مربوط داده میشد و پس از درگذشت شخص، نشان تاج به دفتر کل نشان‌ها بازگردانده میشد ولی فرمان نشان نزد بازماندگان به‌یادگار می‌ماند.
به نخست وزیران ایرانی و خارجی و گاهی اوقات به والاحضرتهای خارجی اعطا میشد.