نام شی: پوست خرس- آسام، هندوستان
نام علمی: Ursus thibetanus
نام انگلیسی: Black Asian Bear
نام فارسی: خرس سیاه
محل نمایش: گالری دوم موزه برادران امیدوار
پژوهشگر: ملیکا فتح الهی
عکس: جواد نجفعلی زاده
برادران امیدوار در راستای سفرهای پژوهشی خود به مطالعه بر روی گونه های مختلف گیاهی و جانوری پرداختند که در حال حاضر تعدادی حیوانات تاکسیدرمی شده در موزه برادران امیدوار موجود می باشد که از بین آنها پوست خرس به رنگ سیاه و متعلق به ایالت آسام در هندوستان است، وجود دارد.
ویژگی‌های ظاهری گونه خرس سیاه
طول سر و بدن 110 تا 190 سانتی‌متر، طول دم 7 تا 10 سانتی‌متر، ارتفاع بدن 70 تا 100 سانتی‌متر، وزن ماده‌ها 40 تا 140 و نرها 60 تا 200 کیلوگرم است. از خرس قهوه‌ای کوچک‌تر است. سر بزرگ، چشم‌ها ریز و دم بسیار کوتاه است.
گوش‌ها بزرگ، گرد و با فاصله از یکدیگر قرار دارند و به‌طور واضح از موها خارج شده‌اند. پاهای بلند و بخش جلویی بدن از بخش عقبی قوی‌تر است. به‌دلیل کوتاه بودن دست‌ها نسبت به پاها سرعت حرکت این جانور در سرازیری کمتر از حرکت در سربالایی است. سطح بدن پوشیده از موهای انبوه به رنگ سیاه و نوار سفید یا کرم رنگی به شکل V بر روی سینه دارد. به ندرت نمونه‌هایی به رنگ قهوه‌ای نیز مشاهده می‌شود.
کف‌رو است و پاهای جلو و عقب هر دو 5 انگشت دارد. ناخن‌هایی بلند و تیز دارد که برای بالا رفتن از درخت بسیار مناسب است. خرس سیاه زندگی انفرادی داشته و به نظر می‌رسد که قلمرو طلب نیست. عمدتا شب‌گرد است معمولاً در اواخر غروب از لانه بیرون می‌آید و قبل از روشن شدن هوا دوباره به لانه برمی‌گردد. از غارها، حفره‌های به‌وجود آمده از ریختن صخره‌ها و شکاف زیر سنگ‌ها به عنوان لانه استفاده می‌کند. با مهارت بسیار زیادی از درخت بالا می‌رود.
حالت تهاجمی این خرس بیشتر از خرس قهوه‌ای است. حس بویایی این جانور بسیار قوی‌تر از حس شنوایی و بینایی آنها است. گستره‌های خانگی با هم همپوشانی دارد اما خرس‌های ماده و نرهای جوان از رفتن به مناطقی که خرس‌های نر بالغ حضور دارند، اجتناب می‌کنند. تغذیه خرس سیاه: همه چیزخوار است اما عمدتا از مواد گیاهی تغذیه می‌کند.
بیشتر از میوه‌های وحشی (پسته، زیتون، داز و کنار) و باغی (خرما) و سایر قسمت‌های گیاهان مانند علف‌ها و جوانه‌ها تغذیه می‌کند. همچنین از حشرات به‌خصوص زنبورها، پستانداران کوچک و لاشه نیز تغذیه می‌کند. بیشتر از سایر خرس‌ها به بالای درخت می‌رود. در زمان کمبود غذا به دام‌های اهلی حمله می‌کند. خرس سیاه معمولاً برای خوردن غذا هر شب کیلومترها راه را طی کرده، صبح زود به لانه مراجعت می‌کند.
پراکنش این گونه در دنیا، در سطح وسیعی از قاره آسیا گزارش شده است و عمدتاً شرق، جنوب و جنوب شرق آسیا را شامل می‌شود. خرس سیاه در نواحی کوهستانی جنوب شرقی ایران، پاکستان، افغانستان، شمال هندوستان، نپال، بوتان، چین، لائوس، تایلند، کامبوج و ویتنام هم دیده شده است. حتی به صورت موردی در تایوان هم گزارش شده است.