شی: عینک برفی/ ilgaak

مشخصات

-        جنس:  استخوان - چرم

-        اندازه:  طول فریم 14سانتی متر، طول بند 48 سانتی متر

محل نمایش: گالری سوم، موزه برادران امیدوار

پژوهشگر: سیده کبری پارساسادات

عکس: جواد نجفعلی زاده

معرفی شی

اینوئیت ها/ Inuit (اسکیمو‌های کانادا و گرینلند)، یوپیک‌ها/  Yupik(اسکیمو‌های سیبری)، مردم قطب شمال و گروه های مختلف دیگر از مردم بومی آلاسکا هزاران سال است که این عینک‌های ابتدایی، اما بسیار کاربردی را از هر موادی که در مناطق قطبی دورافتاده در دسترس از جمله شاخ گوزن شمالی معروف به کاریبو/ caribou antler، عاج گراز دریایی/ walrus ivory، استخوان، چوب ‌های خشک که آب آورده و همچنین از خزه‌های ساحلی تهیه می کنند. تا از برف کوری(فتوکراتیت/ Photokeratitis  که نوعی آسیب موقتی چشم است که در اثر انعکاس برف به نور ماورا بنفش ایجاد می شود) جلوگیری کند. از آنجا که این عینک‌های برفی دست ساز هستند، اغلب از نظر شکل، مدل و اندازه متنوع می باشند.

این عینک‌ها طوری ساخته می‌شوند تا اندازه صورت فرد باشند با یک گودی بزرگ در پایین تا روی پل بینی قرار بگیرد. یک نوار سربند از جنس چرم فیل دریایی یا تاندون گوزن شمالی، عینک را محکم روی چشم نگه می‌دارد. یک یا دو برش افقی باریک هم در امتداد طول عینک وجود دارد و مستقیما مقابل چشم قرار می‌گیرد تا میزان نور ورودی را کاهش دهد. شکافها نه تنها برای کاهش میزان نور ورودی بلکه برای بهبود قدرت بینایی باریک می شوند. هرچه عرض شکاف ها بیشتر باشد ، میدان دید بزرگتر است. ( با این حال باید به این نکته اشاره کرد که عینک برفی زمینه دید بیننده را محدود می کند.) همچنین در زمان استفاده از آن خطر تلو تلو خوردن وجود دارد ، زیرا شخصی که عینک برفی می پوشد قادر به دیدن هیچ فرورفتگی در زمین نیست.

گاهی اوقات، افراد اینوئیت دوده (دوده یا کربن بلک ترکیبی از کربن و مواد آلی دیگر است و از سوختن ناقص هیدروکربن‌های سنگین تولید می‌شود ) را به داخل عینک می زنند تا تابش نور را به حداقل برسانند. این مردمان همچنین باروت مخلوط با روغن را به عینک می مالند تا تابش خیره کننده بیرون را حتی بیشتر کاهش دهند. . شکافهای باریک اساساً برای کاهش میزان برخورد نور به چشم و همچنین به حداکثر رساندن دقت بینایی است.