بمناسبت بیست و یکم فوریه
▫️روزجهانی زبان مادری
از سوی سازمان جهانی یونسکو

▫️بدنبال استقلال بنگلادش از پاکستان و همچنین جنبش و تظاهرات دانشجویان دانشگاه داکا به منظور ملی کردن زبان بنگالی به عنوان دومین زبان پاکستانی در کنار زبان اردو، سازمان یونسکو در 17 نوامبر 1999 روز 21 فوریه را روز جهانی زبان مادری نامید.
زبان مادری گوشه ای از زبان ملی است و یکی از ابزارهای سنجش تفکرات و رفتارهای انسان هادر زندگی است.ایران دارای جامعه ی چند قومیتی و چند زبانیست، در کشور ایران حدود 69 گویش و زبان رواج دارد که فارسی ، عربی ، آذری، کردی و گیلکی، مازنی ، لری و ..... نمونه هایی از آن هاست که هر کدام فرهنگ و هنر گروهی از مردم ایران را به نمایش می گذارد.
از بین رفتن هر یک از آنها ، از بین رفتن گوشه ای از فرهنگ و تاریخ ایران است. مارتین هایدگر می گوید:
(اگر زبان ملتی از بین برود آن ملت هم از صحنه هستی خارج شده است)
در سال 1872 زبان پارسی در نشست ادیبان جهان به عنوان یکی از چهار زبان کلاسیک دنیا انتخاب شد و شاخصه ی اصلی این انتخاب باستانی بودن آن ، غنی بودن ادبیات آن و متحمل نشدن تغییرات بوده است.
اهمیت حفظ زبان مادری بدین جهت است که گاهی در داخل یک واژه از کلمات آن دنیایی از اطلاعات ، باورها ، سنت ها ، دانش ها، فرهنگ ها، اسطوره ها و تاریخ یک قوم و ملت نهفته است و با مرگ حجم عظیمی از میراث ماندگار و ارزشمند فرهنگ و دانش بومی از بین می رود.
زبان یکی از ارکان اصلی هویت یک قوم محسوب می گردد، در دل هر زبان ملی چند زبان بومی وجود دارد ، اگر زبان یک قوم یا ملت از بین برود تمام فرهنگ و آثار فرهنگی آنها دچار تزلزل می شود .
محسن رنانی می گوید:
(زبان مادری تنها زبان سخن گفتن نیست، زبان عاطفه، زبان احساس و زبان زندگی فرد هم است ، زبان مادری زبان درونی انسان هاست و فرایند تفکر نخست به زبان درونی هر فرد رخ می دهد و سپس به زبان گفتاری او ترجمه می شود.)
زبان مادری در ایجاد یک رابطه ی عاطفی در میان افراد یک جامعه نقش دارد و بین رابطه ی عاطفی و شخصیت افراد همبستگی دیده می شود .
زبان سرمایه فرهنگی یک جامعه است وقتی از حفظ ، رشد و توسعه ی فرهنگ یک جامعه سخن به میان می آید این زبان است که گذشته و حال آن جامعه را به هم پیوند می دهد.

▫️واحد پژوهش مجموعه سعدآباد