این پیراهن که در حال حاضر در گالری سوم طبقه دوم موزه پوشاک سلطنتی در معرض نمایش می باشد پیراهن بلندی از جنس پارچه مخمل به رنگ سبز یشمی می باشد.این پیراهن دارای یقه ی گرد باز و آستینهای حلقه ای است،که اصطلاحا به آن پیراهن رکابی برش از سر شانه نیز می گویند.
پیراهن در قسمت پشت تا پایین خط کمر دارای زیپ می باشد،قسمت بالاتنه فاقد آستر است ولیکن قسمت دامن دارای سه لایه آستر است،لایه اول از جنس آستری معمولی است،لایه دوم از جنس تور مشکی رنگ آهار دار است که به پایین آن یک نوار پهن پلاستیکی که دبی نامیده می شود دوخته شده است تا دامن به شکل خوش فرم تری بایستد،و در نهایت لایه سوم نیز از جنس تور منتهی به رنگ سبز یشمی می باشد،پشت لباس کمی بلندتر از قسمت جلوی آن دوخته شده و دارای دنباله ی کوتاهی است،ضمنا دامن لباس کلوش است و دارای چینهای شصتی می باشد.این لباس جز لباسهایی است که در اواخر دهه ی سی یعنی سال 1338 دقیقا سال نامزدی فرح دیبا به همراه چندین دست لباس دیگر از مزون معروف فرانسوی کریستین دیور خریداری شده است،برند دیور متاسفانه در داخل لباس موجود نیست،ولیکن عکسهایی از فرح دیبا در حال پرو لباس به همراه ایو سن لوران که در آن تاریخ دستیار طراح مزون دیور بوده است موجود می باشد.در عکس در قسمت پایین دامن حاشیه ی پهنی دیده می شودکه احتمال می رود از جنس خز باشدکه متاسفانه در حال حاضر موجود نمی باشد.فرح دیبا از این لباس در مهمانی هایی که در سال 1338 به مناسبت ورود او به دربار خاندان پهلوی برگزار گردیده بود استفاده نموده است.
(ایو-هنری-دونات-ماتیو سن لوران (به فرانسویYves-Henri-Donat-Mathieu Saint Laurent)) آگوست۱۹۳۶-ژوئن ۲۰۰۸طراح لباس بنام فرانسوی بود که کارهایش، تأثیر بسزایی در صنعت مد لباس در نیمه دوم قرن بیستم برجای گذاشت.وی در ابتدا به عنوان طراح با مزون دیور وارد همکاری شد ولی بعدها در سال ۱۹۶۲ میلادی، سالن طراحی لباس خود را با نام خانه ایو سن لوران افتتاح کرد و در مدت زمان کوتاهی به یکی از تاثیرگذارترین طراحان مد پاریس تبدیل شد. او پوشیدن شلوار را توسط زنان، (در طرح‌های شهری و محلی) باب نمود و با تغییر قواره و ترکیب جامه‌های مخصوص مردان و تبدیل آن به جامه‌های زنانه، استاندارد جدیدی برای دنیای طراحی لباس خلق کرد. طراحی کت و شلوارهای رسمی نظیر اسموکینگ (تاکسیدوی زنانه) برای بانوان، از جمله ابتکارات و نوآوری‌های او بود.
پژوهش و گردآوری: صدیقه صمدی