در گالری چهارم موزه استاد  بهزاد اثری به نام "زکریای رازی" در ابعاد 50×35 سانتیمتر با تکنیک قلم گیری گواش روی مقوا موجود می باشد.

ابوبکر محمد زکریای رازی (251-313 ه. ق) نام وی محمد و پدرش زکریا وکنیه اش ابوبکر است وی در شهر ری متولد شده و دوران کودکی و نوجوانی اش را درآنجا گذراند و در همین شهر نیز در گذشت. زکریا رازی پزشک ، فیلسوف وشیمیدان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینه پزشکی و شیمی و فلسفه از وی بر جای مانده و او را در دنیا به عنوان کاشف الکل وجوهر گوگرد (اسید سولفوریک) می شناسند.

 در این اثر، استاد حسین بهزاد نیم تنه زکریای رازی را با لباسی گشاد و ساده در مرکز صفحه در حالتی که با دست راست خود ظرف منقوشی به نام برنی (ظرفی شکم فراخ با گردنی بلند کوچکتراز قرابه ) را نگه داشته  و نگاهش به مایع دورن ظرف که احتمالا کشف وی یعنی الکل می باشد، تصویر نموده است. در اطراف وی خطوطی دورانی ترسیم شده که گذشته از اینکه تمرکز بیننده را بر موضوع تصویر بیشتر می نماید، می تواند نمادی از دنیا و هستی و اهمیت شخص تصویر شده در این جهان هستی باشد.در قسمتی از این خطوط دوار که مربوط به محدوده زمین می شود 4 تصویر پرنده و صورت یک زن دیده می شود، ویژگی که در آثار استاد حسین بهزاد می تواند راوی دیدگاه وی به اتحاد وجود در جهان هستی باشد.

در سمت راست و پایین اثر، استاد بهزاد چهره نیم رخ خود را با عینکی بر چشم ترسیم نموده  و  نام خود را بسیار کم رنگ در کنار آن نوشته است.

 این تابلو جزء محدود آثاری است که چهره استاد حسین بهزاد  توسط خود وی به تصویر درآمده . شاید دلیل ترسیم چهره خود در کنار تصویر زکریای رازی ، به دلیل وجهه تشابهی است که می تواند  بین حسین بهزاد و زکریای رازی باشد چرا که زکریای رازی با کشف الکل تحولی در علم ایجاد نمود و استاد حسین بهزاد نیز با نوآوری و تغییراتی که در نگارگری معاصر به وجود آورد، جانی نو و تحولی اساسی در هنر نگارگری ایران ایجاد نمود .

در پایین و سمت چپ تصویر امضاء استاد بهزاد به تاریخ 3/11/1340  و دست نوشته وی با عنوان " زکریای رازی" دیده می شود.

                                                                    نگارنده: اعظم دادپاس کارشناس موزه بهزاد