این پیانو در اتاق انتظار طبقه اول کاخ سبز قرار دارد.

سباستین اِرارد در پنجم آوریل 1752 در ا در استراسبورگ فرانسه متولد شد، نام او در اصل  ارهارد بود. او در سال 1868 به پاریس نقل‌مکان کرد و برای یک سازنده گمنام هارپیسکورد ( سازی شبیه پیانو) شروع به کار کرد.

ارارد می‌خواست تا اصول و قواعد ساخت وسایل موسیقی را پیدا کند و به‌زودی مشخص شد که او یک نابغه در تعمیر لوازم مکانیکی است. مهارتی که موردتوجه آبه روسییر Abbe Roussier قرار گرفت و موفقیت او به‌عنوان یک سازنده باعث حسادت رقبایش و درنهایت بیرون کردن او از کار بدون هیچ گواهینامه و مدرکی شد.

در سال 1777 ارارد اولین پیانو مربع شکل خود را ساخت که  احتمالاً برگرفته از پیانوی زامپه انگلیسی بود. پرتره‌ای از ارارد در نمایشگاه بین‌المللی اختراعات سال 1885 نمایش داده‌شده است.

وقتی‌که شهرت او فراگیر شد، ارارد برادرخوانده‌اش را متقاعد کرد تا به او در پاریس ملحق شود. اولین پیانو آن‌ها مربع شکل با تارهای سرتاسری و وسعت صدایش پنج اکتاو بود. ارارد برای ماری آنتونی ترکیبی از پیانو و ارگ با دو صفحه‌کلید ساخت.

انقلاب 1789 فرانسه، مانع کار او در پاریس شد و او در سال 1792 کارخانه‌ای در خیابان گریت مالبورگ لندن گشود. ظاهراً او برادرش جین را برای ادامه کار در شعبه پاریس گماشت. برگرفته از دفتر راهنمای اداره پست پاریس، او شعبه انگلستان را در سال 1786 در خیابان گریت ماربورگ لندن گشود.درهرحال ممکن است این شعبه در ابتدا فقط برای فروش بوده باشد.در سال 1902 آن‌ها به خیابان ریجنت شماره 189 و در 1904 به خیابان نیوبُلد لندن نقل‌مکان کردند.

با توجه به باور عموم، سباستین در سال 1796 به پاریس بازگشت و برادرزاده‌اش پیِر را به اداره کارخانه لندن گماشت. این چندان نمی‌تواند صحت داشته باشد.

پییِر تا سال 1796 به دنیا نیامده بود و در سال 1855 نیز فوت کرد، به نظر می‌رسد وقتی سباستین در سال 1801 به لندن بازگشت حق انحصاری را ( به شماره 2502)‌در 16 می 1801 برای پیشرفت در ساخت پیانو ثبت کرد. بااین‌حال بخش عمده‌ای از آن مربوط به چنگ می‌شد. و به نظر می‌رسید که ارزش چنگ برای او بیش از پیانو بود که اگر به اختراعات ثبت‌شده توسط سباستین توجه کنید در آن اول به چنگ اشاره‌شده سپس پیانو به آن اضافه گردیده است . و تنها زمانی که او آلات موسیقی را به ثبت رساند استثنایی در این زمینه وجود داشت. هنوز هم در بررسی‌ها ارجح بودن چنگ بر پیانو نمایان است.

شاید این خیلی تعجب‌آور نباشد که سباستین تعداد زیادی چنگ حدوداً به ارزش 25.000.000 را در سال اول تولید چنگ دوکاره فروخت.

درنهایت، در ژوئن 1810، پس از هشت سال تلاش در این زمینه،‌ سباستین ارارد چنگ دوکاره با هفت پدال را ساخت. و این‌زمانی است که اکثر مردم آن را تاریخ اختراع چنگ کنسرت می‌دانند. این چنگ برای هر نت یک پدال داشت. هر پدال دارای سه جایگاه و یا دو notches  بود.

این چنگ پرکاربردتر از پیانو به نظر می‌رسید. و با استفاده از پدال‌ها نوازنده می‌تواند از 21 اکتاو استفاده کند درحالی‌که در پیانو این تعداد به 12 اکتاو محدود می‌شود.

چنین نقل‌شده که ارارد سه ماه قبل از اتمام کار چنگ اصلاً به کارهای شخصی‌اش نپرداخت و حتی غذا را در حال کار کردن می‌خورد و بیش از یک ساعت نمی‌‌خوابید.

چنگ‌های امروزی برپایِ چنگی که توسط او طراحی‌شده ساخته می‌شوند.

در آن زمان دانش چنگ در خانه‌ها بسیار معمول بود و ارارد تعداد بسیار زیادی چنگ و پیانو ساخت او همچنین به‌عنوان استاد تعمیر ارگ برگزیده‌شده است.

در ژوئن 1825 برادرزاده پییر ارارد اقدام جدیدی را به موشلز پیانیست نشان داد، او همچنین در پنجم ژانویه اختراع خود را در انگلستان مبنی بر ثبت میله آهن به پرانرهای چوبی برای گذر از حفره‌های صفحه ویلون را به ثبت رساند که در حال حاضر نیز از این روش استفاده می‌گردد.

در اثر انقلاب فرانسه، ارگ تولِریز صدمه دید و در 1830 از سباستین خواسته شد تا آن را تعمیر نماید، اما او موفق به تعمیر آن نشد زیرا اجل به او مهلت نداد و در آگوست 1831 دار فانی را وداع گفت.

پییر به کار تجهیز کردن آلات موسیقی ادامه داد و در سال 1835، کارخانه ارارد موفق به دریافت نشان طلا از نمایشگاه 1851 شد و چهارسال بعد، ارارد با 425 کارگر 1500پیانو ساخت. در 1890 کار در کارخانه شعبه لندن متوقف شد ولی بخشی از آن برای زنده ماندن نام کارخانه باقی ماند.

از 1903 تا 1953، کارخانه  تعطیل شد و از 1960 ارارد با جاواُ ادغام گردید. دو کارخانه بزرگ فرانسوی ارارد و پِلِیِل نیز در 1961 باهم ادغام گشتند. درحالی‌که چند سال قبل از آن ارارد و پلیل سعی در شکست دادن یکدیگر داشتند! پلیل سفارش دبوسی و ارارد سفارش راول را پذیرفتند متأسفانه به نظر می‌رسد که آن‌ها در 1971 منحل شدند. در اواخر 1971 نام ارارد توسط شیمل آلمان اتخاذ شد.

 پژوهشگر: بنفشه کهلایی