سارافون مشکی است که متعلق به فرح دیبا می باشد، جنس  پارچه آن از کتان درشت بافت ضخیمی است که در دو طرف جلو و حاشیه پایین آن سوزندوزیهای بسیار زیبایی با رنگهای زرد،سبز،آجری و گلابتون زرین دیده می شود،به دلیل استفاده از نخ ضخیم و پر دوزی کار،سوزن دوزیها خیلی برجسته تر از نمونه های دیگر دیده می شوند.سارافون دارای آستر می باشد.دوختی که روی این سارافون انجام شده از نوع دوختهای پرکار می باشد.دوخت پرکار یکی از اصیل ترین دوختهای بلوچستان به ویژه مناطق فنوج،بمپور،ایرانشهر و ایرندگان است،این دوخت بسیار ظریف و زیباست که درآن از نقوش هندسی بهره ی فراوان گرفته شده است،دوخت پر کار بر اساس شمارش تار و پود پارچه دوخته می شود و معمولا در دوخت آن از پارچه های بافت درشت که تار و پود آن مشخص و قابل شمارش است استفاده می شود و اصطلاحاً در زبان محلی به آن فنوج دوچ یا پنوچی دوچ گفته می شود.

از اواسط دوره پهلوی با همکاری چهرهایی همچون مهر منیر جهانبانی و کیوان خسروانی تعدادی لباس با طرح و نقوش ایرانی و از همه مهمتر تکنیکهای دوخت منحصر به فردی که متعلق به یکی از دورافتاده ترین مناطق ایران بود،مطرح گردید،اوج این حرکت و استفاده از هنرهای ایرانی در دهه های چهل و پنجاه رخ داد.در این راستا مهر منیر جهانبانی به واسطه آشنایی با سرزمین بلوچستان و هنر سوزندوزی آن، نقش بیشتری را ایفا نمود او باعث آشنایی فرح دیبا با هنرسوزن دوزی بلوچ گردید و بازدید وی از سیستان و بلوچستان را رقم زد،قبل از برگزاری جشنهای 2500 ساله پارچه ها و نخهای زیادی که در میان آنها گلابتونهایی از نوع زرین و سیمین نیز موجود بود، به سمت ایرندگان( شهری که به واسطه برخی از دوختهای پرکار سوزندوزی بلوچ بسیار معروف گردید)سرازیر شد که خانم جهانبانی آنها را بین اساتید معروف سوزندوزی همچون مهتاب نوروزی و مهناز جمالزهی و .... تقسیم نمود تا بین شاگردان خود توزیع نمایند و ماحصل آن تولید چند دست لباس فاخر برای کلیه اعضای درجه یک خاندان پهلوی و هدایایی برای مهمانان جشنهای 2500 ساله همچون کراوات،کوسن دستمال سفره و ..... بود که به مجموعه رویال معروف گردیدند.

در حال حاضر در موزه پوشاک سلطنتی تعداد 6 دست لباس با سوزندوزی بلوچ در معرض نمایش عموم می باشد.

گرداوری و پژوهش: صدیقه صمدی، موزه پوشاک سلطنتی، خرداد1396