نام فارسی: ارغوان

نام انگلیسی: Judas tree- Red bud

نام علمی:  Cercis siliquastrum

خانواده:  Fabaceae

       ارغوان درختی کوچک یا درختچه ای خزانپذیر است که بومی نواحی جنوب اروپا و غرب قاره آسیا است و در ایران در خراسان رضوی ،ایلام، شاهرود، کرمان، مازندران، گیلان، همدان، لرستان و فارس به صورت خودرو می‌روید. این درخت را به عنوان گیاه زینتی می‌کارند و به دلیل گلهای صورتی ارغوانی رنگ خود مورد توجه قرار گرفته است. گلهای ارغوان در ابتدای بهار ، در گروه های۳ تا۶ تایی، روی شاخه‌ها و حتی روی ساقه اصلی، پیش از رشد برگ‌ها پدید می‌آیند و چون عده آنها بسیار زیاد است، منظره زیبایی به درخت می‌دهد و زنبور های عسل را به سمت خود جذب می کند. مزه گل ارغوان ترش و نسبتاً مطبوع است. از این رو در بعضی از کشورها گل ارغوان را همراه سالاد می‌خورند یا در بعضی از غذاها می‌ریزند. برگهای این گیاه قلبی شکل با حاشیه صاف و بدون کرک است. میوه این درخت پهن ،خشک و قهوه ای میباشند و 5 تا 10 سانتی متر طول دارند و شامل دانه های قهوه ای 6 میلی متری میباشند. ارغوان در بهترین شرایط رشد تا 12 متر ارتفاع می یابد.

ارغوان، مقاومتی بی‌نظیر دارد. این درخت هر جا که آب کم و خاک نامطلوب است سبز شده و محیط زیست ما راحیات بخشیده‌است.ارغوان در خاکهای آهکی پرقوت بهتر رشد می‌کند و در برابر خشکی و آلودگی هوا مقاوم است و به تابش مستقیم نور خورشید نیاز دارد.

وضعیت گونه در سعدآباد:

در فضای سبز سعدآباد چند عدد از این درختچه زیبا در نقاط مختلف مقابل موزه سلاح دربار ، موزه ملت و ... وجود دارد.

روش تکثیر:

برای زیاد کردن این درخت، بذر آن را فروردین ماه در هوای آزاد می‌کارند. این درخت را از راه پیوند و قلمه زدن نیز زیاد می‌کنند. امروزه مراکز حفاظت از منابع طبیعی آن به دلیل مقاومت زیاد این گونه به خشکی و زیبایی آن را برای حاشیه شهرها و روستاها توصیه نموده اند.

منبع: مرکز مطالعات باغ موزه

پژوهشگر: معصومه رضوان فر