نام فارسی: درخت لاله

نام انگلیسی: tulip tree- yellow poplar

خانواده:  Magnoliaceae

نام علمی:  Liriodendron tulipifera

      درخت لاله  درختی زینتی و زیبا ، خزان کننده با رنگ خزان زرد طلایی بسیار زیبا و سریع الرشد می باشد و حداکثر ارتفاع آن ۳۰ متر است. زادگاه و موطن اصلی این درخت، امریکای شمالی و مرکزی می باشد.گل های این درخت شبیه به گل لاله هستند و به همین دلیل به این نام معروف است . گلها در اوایل بهار ظاهر شده و تا اواسط بهار دوام دارند رنگ این گلها سبز و یا زرد میباشد و گاها به رنگ سفید هستند.قطر گلها 5 سانتیمتر است و نوار پهن نارنجی در قسمت پایه گل وجود دارد.گلها به صورت تک تک در میان برگها شکوفا میشوند، البته به دلیل رنگ سبز آنها، به طور واضح قابل تشخیص نیستند. این درخت معمولاً بعد از سن ۱۵ سالگی به گل می نشیند. برگ ها ساده، متناوب و صاف ۴ قسمتی هستند انتهای برگ ها سربریده و زینتی شکل و ناقص است و لوب های پهن دارد. نیاز به آفتاب کامل دارد و نیاز آبی آن متوسط می باشد، در خاک های گچی و آهکی هم می تواند رشد کند اما به هر حال خاک آن باید عمیق و دارای زهکشی خوبی باشد. از محدودیتهای کشت این درخت، حساسیت آن به شوری آب وخاک می باشد. تکثیر درخت لاله از طریق قلمه نیمه خشبی در تابستان و خوابانیدن شاخه ها امکان پذیر است.

وضعیت گونه در سعدآباد:

درخت لاله تنها یک اصله در فضای سبز اطراف موزه ملت وجود دارد و هر ساله در بهار به گل می نشیند.

خواص دارویی:

 از پوست شاخه‌های جوان و پوست ریشه آن به عنوان تب‌برهای قوی استفاده می‌شود به این صورت که بین 8 – 4 گرم از پودر خشک ساییده شده این گیاه استفاده می‌گردد.

منبع: مرکز مطالعات باغ موزه

پژوهشگر: معصومه رضوان فر