نام فارسی: شاه بلوط هندی

نام انگلیسی: Horse chestnut

نام علمی: Aesculus hippocastanum

خانواده:Hippocastanaceae

شاه بلوط هندی درختی خزان کننده و بومی جنوب شرقی اروپا است. در ایران نیز در شهر های دامنه جنوبی البرز همچون تهران و کرج یافت می شود. ارتفاع این درخت به بیشتر از 30 متر نیز میرسد. تاج آن گنبدی و برای رشد به فضای زیادی نیاز دارد. گلهای این درخت خوشه ای، برافراشته و رو به بالا، سفیدرنگ با نقطه های زرد و قرمز است. طول هر خوشه 10-30 سانتی متر است و هر خوشه شامل 20-50 گل است. رنگ پوست شاه بلوط خاکستری تیره تا قهوه ای است. برگهای این درخت نسبتا بزرگ تا 60 سانتی متر و مرکب پنجه ای و متقابل است.

رنگ تابستانه برگهای جوان سبز روشن و برگهای بالغ سبز تیره است و در پاییز به رنگ زرد متمایل به قهوه ای در می آیند. هر خوشه گل تبدیل به یک یا چند میوه کروی با پوسته سبز خار دار می شود که معمولا حاوی یک دانه فندقه است.

شاه بلوط نسبت به سرما و آلودگی و باد شدید مقاوم است. این درخت در خاکهای سبک تا سنگین رشد میکند. در مناطق روشن و آفتابی رشد بهتری داشته و نسبت به مکانهای خشک و داغ حساس است.

وضعیت گونه در سعدآباد: دو اصله درخت تنومند و مرتفع شاه بلوط هندی در فضای سبز مقابل کاخ ملت وجود دارد که سالانه مقدار قابل توجهی بذر تولید میکنند.

نحوه تکثیر: تکثیر این درخت از طریق کاشت دانه های کاملا رسیده می باشد.

خواص دارویی: میوه شاه بلوط هندی محتوی موادی است که در ترکیبات داروهای صنعتی جهت درمان ناراحتی های قلبی یا گردش خون استفاده می شود. این مواد در درمان واریس و التهاب مجاری تنفسی فوقانی نیز استفاده
می شود.

منبع: مرکز مطالعات باغ موزه سعدآباد

پژوهشگر: معصومه رضوانفر