استاد عبدالمحمد عمواغلی

محمد کهنمویی اهل کهنوی آذرباجان با اشتغال در حرفه نساجی از تجار و تولید کنندگان صاحب نام تبریزی بود و در فاصله سالهای 1250 تا 1270ه.ش وارد شهر مشهد شد و ضمن تغییر شهرت خود از کهنمویی به عمو اوغلی حرفه نساجی را رها کرد و به کار تولید و بافت فرش روی آورد. محمد عمو اوغلی صاحب دو پسر به نامهای عبدالمحمد و علیخان بود . هر دو فرزند او در امر تهیه و تولید، قالیهای نفیسی را از خود به یادگار گذاشته اند که امروزه جزء با ارزشترین قالیهای موزه های ذاخل و خارج کشور است.

استاد عبد المحمد در تهیه نقشه های منحصر به فرد و رنگ آمیزی، مواد مورد استفاده و هماهنگ نمودن نقشه و رنگ قالی تبحر خاصی داشت.

از جمله ابتکارات دیگر عمو اوغلی تهیه قالیهایی به نرمی و سبکی پارچه های آن زمان بود. در مورد رنگرزی و استفاده کامل از رنگهای سنتی کمتر کسی را می توان هم تراز وی یافت . رج شمار فرشهای عمو اوغلی بین 40 تا 150 رج در هر 5/6 سانتی متر بوده است. اکثر فرشها در حاشیه ها دارای گلیم بافی به صورت سراسری و متصل به فرش بوده اند.

از نمونه های شاهکار فرش  این استاد فرش 70 متری 120 رج در تالار آیینه میباشد که طرح زیبای آن گلدانی است که دسته گل مجللی در آن قرار دارد که به دستور رضاشاه بافته شده و در بالای آن کتیبه ای به این شرح قرار دارد« حسب الامر مبارک بندکان اعلیحضرت همایونی رضاشاه پهلوی شاهنشاه ایران» و تاریخ آن 11آذرماه 1307 میباشد.

قسمت هایی از این فرش  توسط یکی از استادان مجرب جناب آقای جلیل جداری در سال 1371-1373 مرمت شده است.