آفرین بر قلمت ای بهزاد            که به تصویر جمادی جان داد

هست در کلک تو آبی ز حیات    که دهد جان به جمادی و نبات  

"جلاال الدین همایی"

"حسین بهزاد مینیاتور" نابغه ای در نگارگری ایران است که در اردیبهشت  سال 1273 ه.ش در محله روبنده دوزان تهران دیده به جهان گشود و طی عمر پر بارش ، با نوآوری ها و ابداعاتی که در این هنر بوجود آورد ، مبدع سبک خاصی شد که این تفکر و روش نو، تاثیرات موثری بر نگارگری ایرانی بر جای گذاشت  .

 از جمله ویژگیهای سبک استاد حسین بهزاد عبارتند از :

·        طرد چهره های مغولی و تبدیل آن  به چهره های کاملا ایرانی .

·        رعایت اصول آناتومی در حدی که به قالب اصلی کار لطمه نزند.

·        رعایت قوانین پرسپکتیو بصورت بصری .

·        حذف ریزه کاریهای اضافی و پرهیز از ایجاد شلوغی در طرح.

·        تاکید بر طراحی و قدرت بخشیدن به خط با تند و کند کردن آنها.

·        نشان دادن حالات درونی بر روحی افراد.

·        استفاده از رنگهای محدود با درجه بندیهای یک رنگ .

·        استفاده از قلم گیری سفید بر زمینه تیره .

·        بکارگیری سوژه های جدید مانند به تصویر درآوردن چهره بزرگان علم و ادب و هنر و نیز ترسیم فرهنگ عامه .

·        خارج نمودن اندازه آثار از حد یک کتاب و مطرح نمودن آن بصورت تابلویی مستقل.

استاد حسین بهزاد مینیاتور با برگزاری نمایشگاه های متعددی در داخل و خارج از کشور باعث معرفی و آشنایی بیشتر همگان با این هنر ملی گردید. بطوریکه آندره مالرو نویسنده ، هنرشناس و اندیشمند فرانسوی در سال 1955 م پس از بازدید از نمایشگاه وی که در موزه هنرهای مدرن پاریس به نمایش درآمده بود چنین گفت: " آثار بهزاد حیثیتی تازه به مینیاتور ایران داد" و یا بقول ژان کوکتو نابغه و هنرشناس فرانسوی :" بدون شک در عرصه هنر مینیاتور قرن ما در جهت قدرت طرح و رنگ آمیزی تنها یک استاد وجود دارد و او حسین بهزاد هنرمند ایرانی است."

این هنرمند نامدار در شامگاه 21 مهرماه 1347 ه ش در منزل خود چشم از دنیا فرو بست و ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد . روحش شاد و یادش هماره گرامی باد.