مینای چمنی با نام علمی Bellis Perennis  متعلق به خانواده Asteraceae  می باشد.

گیاهی است کوچک ، علفی ، زیبا و دارای ساقه ای به ارتفاع 4تا 15 سانتی متر که در غالب محیط ها مانند چمنزارهای طبیعی ، دشتها ، حد فاصل جنگلها و اماکن عاری از درخت آنها و حاشیه مزارع می روید.سرمای سرد زمستان را تا 17- درجه حتی اگر از یک قشر برف نیز پوشیده باشد را می تواند تحمل کند.برگهای آن ساده ، کمی گوشتدار ، بیضوی دندانه دار ، منتهی به دمبرگ دراز و واقع در سطح زمین است.گل ها سفید یا صورتی رنگ و پرچم ها زرد و لوله ای هستند.

نیازها: مكان آفتابی یا نیم سایه، خاك سبك با زهكشی بسیار خوب، گلهای پژمرده را مرتباً می چینند. حداقل دمای قابل تحمل آن 15 درجه سانتیگراد است .

تکثیر: از طریق كاشت بذر در اوایل تابستان در 6 میلیمتری عمق خاك امكان پذیر است. نشاءها را در آخر تابستان می توان به باغچه منتقل نموده و به فاصله 15 سانتیمتر از یكدیگر كاشت.

خواص درمانی : تصفیه کننده خون ،ملین ملایم ، از بین برنده التهاب ها ، آرام کننده ، ضدسرفه و مقوی و خلط آور است . همچنین دفع بی خوابی ،درمان رماتیسم ،نقرس، بیماریهای کبد،کلیه و مثانه .

 برگهای تازه آن اگر در سالاد مصرف شود ،مخاط روده را به ملایمت تحریک کرده ،اثر قاطع در رفع یبوست های مقاوم ظاهر می نماید.

مصرف چای گل مینا (دم کرده )برای اطفال ضعیف و لاغر ،که رشد کافی ندارند توصیه شده است .در استعمال خارجی برگهای له شده گیاه را بر روی زخم و جراحات و التهاب های سطحی پوست بدن جهت بهبود آنها قرار می دهند .به علاوه جهت خون مردگی های زیر جلد از آن استفاده می شود.