زنده یاد استاد حسین کاظمی از پیشکسوتان هنر دوره معاصر ایران است که هم اکنون تعدادی از آثار وی با تکنیک رنگ روغن روی بوم در موزه هنرهای زیبا در معرض دید عموم  می باشد.وی در پنجم آبان ماه 1303 خورشیدی در تهران متولد شد و همزمان با گذراندن دوره تحصیل در دبیرستان فیروز بهرام و هنرستان کمال الملک مقدمات نقاشی را آموخت .

سپس در سال 1321 وارد دانشکده هنرهای زیبا گردید و دوره سه ساله نقاشی را در آن دانشکده با موفقیت به پایان رساند.در سالهای 1326تا1328 چندبار آثارش را به نمایش گذاشت که نخستین آنها در انجمن ایران و آمریکا بود، این نمایشگاه با سخنرانی او درباره نقاشی جدید ایران گشایش یافت.

کاظمی در دانشکده هنرهای زیبا با استاد محمود جوادی پور آشنا شد و این آشنایی بعدها در پیشرو هنر نو در ایران بسیار مؤثر افتاد.درآن سالها مکانی برای ارائه آثار هنری وجود نداشت و فقط انجمن های فرهنگی و البته خارجی گهگاه آثار هنرمندان ایرانی را به نمایش می گذاشتند. مقامات مسئول نیز در رفع این کمبود هم اقدامی نمی کردند.

همراه با گسترش سایت هنرمندان جوان ،ضرورت ارتباط آنها با مردم بیشتر احساس می شد و می بایست مسئله فقدان نظامی مناسب برای این ارتباط به طریقی حل میشود. سرانجام به همت محمود جوادی پور،حسین کاظمی و هوشنگ آجودانی چنین فضایی بوجود آمد.

سال1328 برای کاظمی سال پرباری بود او در این سال ره آورد سفر کردستان را در آپادانا به نمایش گذاشت در نمایشگاه«در راه مهر» نقشی را ایفا نمود و چون این نمایشنامه را بسیار زیبا یافت آن را به تصویر کشید و در اسفند ماه همان سال این تصاویر همراه با بخشی از متن نمایشنامه در روزنامه «ایران ما» به چاپ رسید.

در سال 1332 با هدف شناسایی مکاتب جدید با مختصر پولی که ذخیره کرده بود به پاریس سفر کرد و درآنجا وارد مدرسه هنرهای زیبا شد.

کاظمی در سال 1337 به ایران بازگشت و در همین سال به ریاست هنرستان هنرهای زیبای تبریز منصوب شد در این سال اولین بینال تهران با همت مارکو گرگوریان برگزار شد که کاظمی هم در آن شرکت داشت و یکی از جوائز آن را دریافت نمود.

کاظمی باعث تحول بی سابقه در هنرستان تبریز شد. از نتایج حضور او در این هنرستان تأسیس یک کارگاه فعال سفالگری بود که سفالینه هایی با طرح های جدید تولید می کرد.همچنین به کوشش او نخستین شماره فیلم هنری و ادبی«سرو» در مهر ماه1340 در تبریز انتشار یافت.

در تالار رضا عباسی با همسر خود پروین بهرامی آشنا شد که این آشنایی به ازدواج انجامید و ثمره این ازدواج دختری به نام فاتا می باشد.

کاظمی در سال1341 سرپرستی هنرستان پسران تهران را به عهده گرفت و همزمان با عنوان استاد نقاشی در دانشکده هنرهای تزئینی به تدریس پرداخت.او معلمی آگاه و شایسته بود و شاگردانش همواره از او به نیکی یاد می کنند زیرا او در آموزش بیشتر به ذوق و استعداد خود شاگرد اهمیت می داد.

از سال1339 تا1351  دوبار به پاریس رفت و در هر دو نوبت تجربیات خود را در زمینه سفالگری و نقاشی کامل تر نمود در سال1351 از پاریس به تهران بازگشت و تدریس در دانشکده هنرهای زیبا را دنبال کرد. بین سالهای 1351 تا 1355 آثار نقاشی و طراحی خود را در تهران و پاریس به نمایش گذاشت.تا سال 1358 به موازات تدریس همچنان به نقاشی کردن ادامه داد.

در سال 1358 تهران به مقصد پاریس را ترک کرد و در کوی بین المللی هنرها اقامت گزید. در آنجا حدود 50 اثر طراحی خود را به نمایش گذاشت که نیمی از آنها بفروش رسید و به این ترتیب توانست خانواده اش را به پاریس منتقل نماید.حسین کاظمی در 67 سالگی دچار بیماری حاد آرتروز گردن شد و پنج بار تحت عمل جراحی قرار گرفت با این حال لحظه ای از کار باز نایستاد و حتی در بیمارستان با وجود درد شدیدی که همواره او را آزار می داد مرتب طراحی میکرد و چهره طبیب معالج خود را در همان زمان به تصویر کشید. سرانجام در ساعت5 /4 بعدازظهر روز شنبه 15 اردیبهشت ماه 1375 خورشیدی در یکی از بیمارستانهای پاریس چشم از جهان فروبست و در گورستان THIAIS به دست خاک سپرده شد. روحش شاد و روانش قرین رحمت باد.