استفاده از هنرهای سنتی و اصیل ایرانی از اواسط دهه ی 40 در لباسهای رسمی و تشریفاتی خاندان پهلوی در سایه ی هنر مندان و طراحانی همچون کیوان خسروانی و ماه منیر جهانبانی مرسوم گردید،اینان دست دوخته های با ارزش زنان بلوچ و ترکمن،چاپهای زیبای کلاقه ای اسکوی آذربایجان،پارچه های قلمکار و چشمه دوزیهای نفیس اصفهان و سایر هنرهای اصیل ایرانی را با نگاهی نو و مدرن مطرح کردند که در آن زمان بسیار تازه و نو تلقی می شد.از نمونه های موجود از هنر چشمه دوزی در موزه پوشاک سلطنتی که در معرض نمایش می باشد پیراهن آجری رنگ ماکسی بلندکلوش (احتمالا پارچه ی کتان وابریشم) با یقه ایستاده ( 3 سانتی متر) که روی یقه با سکمه دوزی تزئین شده است وآستین کوتاه سکمه دوزی شده است می باشد . بر روی آن کت یقه گردوجلو باز با آستین بلندی از همان جنس وکاملا سکمه دوزی شده پوشانده شده که حاشیه ای ساده( به اندازه ی دو سانتی متر) دور تا دور لباس داده شده است. 

سُکمه دوزی  یا  چشمه دوزی هنری است که در آن با نخ کشی (تار یا پود)در قسمت های مورد نظر حالت توری ایجاد می کنند سپس با بخیه زدن به شبکه به وجود آمده به شکلی خاص طرح های زیبایی پدید می آورند.آغاز این هنر به دوره ی قبل از اسلام می رسد ولی اوج شکوفایی آن در دوران اسلامی است . این هنر از قدیمی ترین سوزن دوزی های رایج در اصفهان است ومعمولا بر روی پارچه های کتانی سفید یا رنگی با نخ های هم رنگ پارچه انجام می گیرد. نقوش به کار رفته در سکمه دوزی این لباس از طرح گل ختایی می باشد.

گردآوری و پژوهش: شیرین طاهری