مریم فدایی:

   هنر تصویرگری در کنار سنت شفاهی داستان سرایی از دیرباز سابقه طولانی در بین اقوام مختلف داشته و در این میان افسانه ها و داستان های خیالی از اساطیر ملتها بدلیل انتقال مفاهیمی که در ورای صور ظاهری آن قراردارد اهمیت ویژه ایی کسب کرده است  نقاشی – خیمه شب بازی – نمایش و داستان خوانی قصه های کهن نمونه های متفاوتی است که متناسب با فرهنگ و موقعیت های خاص اقلیمی از گذشته تا کنون تداوم داشته  و نقل داستانهای واقعی از شخصیت های مذهبی گاه بدلیل علاقمندی پیروان اعتقادی آن رنگ تخیل بخود گرفته اند که در تصاویر نگارگری داستانهای آن بشکل پرده  نقاشی  مذهبی و تاریخی تاثیر جدی گذاشته است  در این میان داستان کتب تخیلی و گاه دینی با گسترش ابزارهای هنری در دنیای فرهنگی باشکال مختلف مصور گردید که در آن رد پایی از باورها – سنت – اعتقادات و فرهنگ اقوامی که به نوعی در تصویر سازی آن سهیم بودند دیده میشود هنر نقاشی و نگارگری ایرانی با انتقال به کشورهای متمدن همجوار مانند هند و عثمانی نمونه بارزی از این ادعا است که با مطالعه طرح ها و تصاویر – رنگ آمیزی ها و فنون موجود در اسلوب بکار رفته توسط هنرمندان هندو عثمانی می توان به دستاوردهای فرهنگی و هنری انتقالی پی برد که چگونه در خلق و ابداع یک سبک خالص با روحیه کاملا اصیل هندو یا عثمانی در بدنه نقاشی مکتب ایرانی صاحب ایده باشند مانند کتاب شاهنامه فردوسی  – حمزه نامه – خاوران نامه که بارها با سبکهای مختلف تصویر گری شد ودر قالب نمایش – نسخه خطی – تابلو نقاشی و پرده خوانی دو نظام کلامی و تصویری را در کنار هم قرار داده است در این مقاله بنا به سنخیت موضوعی آن با فرهنگ و هنر نقاشی هندی کتاب حمزه نامه اثر نفیس و جاودانه دوره اکبری از شاهان دوره مغولی هند انتخاب شده است تا بدینوسیله با معرفی این اثر بعنوان یکی از منابع اصیل به مطالعه سبک هنری این نقاشی در کنار معرفی هنرمندان و ویژگی های این اثر جاودانه بپردازیم .

ادامه در فایل زیر: