کاخ شهوند،که اکنون«کاخ موزه سبز»نامیده می شود، بی گمان یکی از زیباترین کاخ های موجود در کشور است، بنای اولیه این کاخ نیم طبقه‌ای متعلق به «علیخان والی» از زمینداران سرشناس قاجار بوده است،که توسط رضاخان در سال 1301 به مبلغ هفت‌هزارتومان خریداری شد. سپس « میرزا جعفر خان معمارباشی» بی‌آنکه ساختمان قبلی را از بین ببرد کاخ تابستانی رضاخان را پس از هفت سال تلاش بر روی آن ساخت.
علت سبز نامیدن کاخ استفاده از سنگ‌های سبز منحصر به فرد معادن خمسه زنجان در نمای خارجی آن است و در مصالح آن نیز از سرب استفاده شده است که از خرد شدن سنگها به علت تغییرات آب و هوایی جلوگیری میکند.
زیربنای کاخ 1203 مترمربع است که از دو بخش تشکیل شده، بخش اول شامل : پله ورودی، اتاق انتظار، اتاق کار، تالار آیینه، اتاق غذاخوری خصوصی و اتاق خواب است.
بخش دوم، زیرزمین که در سالهای 1352-1350 به دستور محمدرضا پهلوی برای پذیرایی از مهمانان خارجی به بخش اول افزوده شد که شامل : اتاق پذیرایی دو اتاق خواب و اتاق غذاخوری است.
در این کاخ انواع هنرهای ایرانی شامل آیینه کاری، گچبری، حجاری، تذهیب، خاتم کاری و ... بکار رفته است.
-آیینه کاری کاخ اثر استادان بنامی چون شیخان ،حاج علی آخوندی و...
-تذهیب: اثراستاد حسین طاهرزاده بهزاد
-خاتم: اثر کارگاه استاد صنیع خاتم شیراز
-چهارستون سفید رنگ در بالای پلکانها از سنگ مرمر سفید رنگ بدون رگه معادن کارارا در ایتالیا،همراه با دو کتیبه نصب شده بیرون ساختمان به دولت ایران اهدا گردیده است و به دستور رضا شاه در این مکان نصب گردیده است.
-نرده چوبی پلکان کاخ به سبک حجاری های سربازان مادی، پارسی، هخامنشی در تخت جمشید منبت کاری شده اثر استاد مختاری است، وی یکی از شاگردان کمال الملک و اهل گلپایگان بوده است.
-دیوارهای بیرون کاخ با حجاری های بسیار زیبا مزین شده که هنرمند آن استاد حسین خان زنجانی معروف به حجارباشی می باشد.
-این کاخ در زمان رضا خان به کاخ سنگی معروف بوده و در زمان محمدرضا شاه به نام کاخ شهوند و اکنون به نام کاخ سبز معروف می باشد.